Rzemiosło Polskie sięga swoimi korzeniami na długi czas przed narodzinami państwa polskiego. Jego rozwój następuje w okresie wczesnopiastowskim we wsiach służebnych. Nazwa cech pochodzi od niemieckiego słowa „Zeichen” – znak, gdyż każdy z powstających cechów wyróżniał się odpowiednim znakiem, symbolizującym zawód wykonywany przez jego członków.
W miarę rozwoju cechów zaczęły powstawać pierwsze dyrektywy pisane, czyli statuty. Początkowo powstały one w cechach znajdujących się na terenie większych miast, z czasem w mniejszych, a późniejszym okresie działalność cechu była uzależniona od uzyskania statutu zatwierdzonego przez magistrat lub przez króla. Obowiązywał on wszystkich członków cechu i normował całokształt stosunków cechowych. Nie pomijał prawie żadnej dziedziny życia gospodarczego i społecznego, m.in. określał prawa i obowiązki członków, regulował stosunki między mistrzami a czeladnikami i uczniami, zawierał przepisy dotyczące jakości surowca i sposobu jego nabywania. Zarząd cechu składał się z najbardziej poważnych majstrów, ograniczał konkurencję między członkami cechu, wydając zakazy powiększania produkcji lub zajmowania się więcej niż jednym rzemiosłem.
W rozwoju historycznym cechy przekształciły się w związki przymusowe rzemieślników tego samego lub pokrewnego zawodu. Zjawisko to powstało w oparciu o praktykę, że właściwie nikt poza członkiem cechu nie posiadał prawa wykonywania danego rzemiosła.

Cechy grupowały w swoich szeregach ogół rzemieślników i pracowników związanych z daną branżą zawodową i obejmowały swoją kontrolą właściwie całość spraw życiowych. Zaletą tego systemu była możliwość podnoszenia swoich kwalifikacji, gdyż członkowie w ciągu swego życia zajmowali się, a w każdym razie mogli zajmować coraz wyższe szczeble w hierarchii cechowej: uczniowie zostawali czeladnikami, czeladnicy – mistrzami.

Na terenie naszego miasta Tomaszowa Maz. działały następujące cechy:

– Cech Rzemiosł Budowlanych, Drzewnych i Metalowych

– Cech Rzemiosł Włókienniczych

– Cech Rzemiosł Skórzanych

– Cech Rzemiosł Spożywczych, który powstał z połączenia Cechu Wędliniarzy i Cechu Piekarzy.

Obecnie na podstawie zarządzenia prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 12.12.1950 nr. P.A.I.7/375/50 o powołaniu cechów zjednoczonych rozwiązano w/w Cechy i włączono je wraz ze swoim majątkiem do nowopowstałego Cechu pod nazwą Cech Rzemiosł Różnych w Tomaszowie Maz., który istnieje do dnia dzisiejszego.